AMME, MARIYAM THRESYAYE

(വിശുദ്ധ മറിയംത്രേസ്യായുടെ തിരുനാൾ ആഘോഷിക്കുന്ന ഈ അഭിമാന മുഹൂർത്തത്തിൽ വിശുദ്ധയുടെ മാധ്യസ്ഥ്യത്തിനായുള്ള ഒരു പ്രാർത്ഥനാഗാനം.)

അമ്മേ, മറിയം ത്രേസ്യായേ!

ഈശോയെ

ജീവന്റെ ജീവനായ് സ്നേഹിച്ച

മറിയം ത്രേസ്യായേ,

പഞ്ചക്ഷത ധാരിയായ്

കുടുംബ പ്രേഷിതയായ്

ഈ ഭൂവിൽ വസിച്ചവളേ!

   ( Chorus)  ഞങ്ങൾ നിന്നെ     വണങ്ങുന്നു

       നിൻ നൻമകൾ പാടുന്നു

       ഞങ്ങൾക്കായ് പ്രാർത്ഥിക്കണേ!

ഒരു പൂവിന്റെ സൗരഭ്യമായ്

സുവിശേഷത്തിൻ സന്ദേശമായ്

തിരുവോസ്തിതൻ കാരുണ്യമായ്

തിരിനാളത്തിൻ പരിശുദ്ധിയായ്

പരമപിതാവിൻ സൽപുത്രിയായ്

പാരിനെ വിശുദ്ധിയിൽ നിറച്ചവളേ!

    ഞങ്ങൾ നിന്നെ ……

ഇരുൾ വീഴുന്ന നേരങ്ങളിൽ

വെയിൽ ചായുന്ന ജീവിതത്തിൽ

മനം തകരുന്ന വേളകളിൽ

ഉള്ളം ഉരുകുന്ന വേദനയിൽ

തിരുഹിതമെന്നും നിറവേറിടാൻ

സർവ്വം സമർപ്പണം ചെയ്തവളേ!

     ഞങ്ങൾ നിന്നെ……

യാത്ര

യാത്ര

                                                                  കൊഴിയുന്ന ഇല

                                                                   പൊഴിയുന്ന പൂവ്

                                 ഒഴുകുന്ന പുഴ
തഴുകുന്ന കാറ്റ്
പറയുന്ന വാക്ക്
പാടുന്ന പാട്ട്

പെയ്യുന്ന മഴ
മായുന്ന മേഘം
മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദം
ഉണരുന്ന മോഹം
പുണരുന്ന ദാഹം

– എല്ലാം നിന്നിലേക്കുള്ള
യാത്രയിലാണ്!

ചുവട്

 

തെരുവോരങ്ങളുടെ
ഇത്തിരിയിടങ്ങളിൽ ,
പീടികത്തിണ്ണകളുടെ
നിറംകെട്ടകോണുകളിൽ, 
ബസ് സ്റ്റാന്റുകളുടെ
മൗനതീരങ്ങളിൽ, 
മരത്തണലിന്റെ
ഹരിത ദുഖങ്ങളിൽ, 

 

ജീവസ്വപ്നങ്ങൾ
വാടിക്കൊഴിയുമിടങ്ങളിൽ ,
അതിജീവനത്തിന്റെ ശ്വാസം
പുകയുന്ന പുല്ലുമാടങ്ങളിൽ, 
നീ
തളർന്നുറങ്ങുന്നതു കണ്ട്,
വളരെ മെല്ലെയാണ്
ഞാൻ
ചുവടുവയ്ക്കുന്നത്!

 

അന്വേഷണം

അന്വേഷണം

ഇന്നലെവരെ 

കാണാന്‍കൊതിച്ച്

കാതങ്ങള്‍ നടന്നു!

നാളെ ,

കാണുമെന്നോര്‍ത്ത് 

തപസ്സാച്ചരിച്ചു ഞാന്‍. 

ഇന്ന്,

അറിയുന്നൂ ഞാന്‍ 

മറയാണവയെല്ലാം  

സത്യം നീ മാത്രം!

നിന്നോടോത്ത് ചേരണം.

ചേര്‍ന്ന് രമിച്ച്

സുഖിക്കണം. 

സമര്‍പ്പണം

സമര്‍പ്പണം

ഒരു മണ്‍ചെരാതിന്‍

ജീവനില്‍

സ്വത്വമൊടുക്കി

അര്‍ച്ചനയായ് നല്‍കവേ,

മനസ്സില്‍ ഇടിമുഴക്കം!

വീട്ടിലെത്തിയപ്പോഴോ,

ആയിരം ദീപങ്ങളുടെ

നിറക്കാഴ്ച!!

അലിവ്

അലിവ് 

ഉടഞ്ഞീ മണ്‍കലം ഞാനീ-
ഒടുങ്ങും ജീവനിൽനിന്നും
പിടയും പക്ഷിയെപോലെ 
നിർന്നിദ്രം വിറക്കവേ 

ഉടലിൻ അങ്കിക്കുള്ളിൽ
വടുകെട്ടിയ നൊമ്പരം
തളർന്നു വീണൊരു നിഴലായ്
അർദ്ധവിരാമം പോലിഴയവേ

ഉലയും കൽകുളത്തിലെ
നുരയും-
വെള്ളവും നോക്കി കിടന്നു  ഞാൻ!

വേനലും വർഷവും
വെയിലും നിലാവും
വന്നും പോയി;
തെന്നലിൻ കുളിർമപോ-
ലാശതൻ നാളങ്ങളും.

നിരർഥ മാമീ ജീവിതം 
അനർഥമെന്നും
ശാപവു മേന്നോതിയും 
തീർത്തോരാനാളിൽ
കാറ്റിലിലചാർത്തു പോലും
മർമ്മര മുതിർക്കാൻ
മടിച്ചോരാവേളയിൽ 
ജീവൻ കിനിയും നിൻ
വാക്കിൻ കരുത്തെൻ 
നാഡിയിൽ തുടിച്ചപ്പോൾ
പ്രസാദം നൊട്ടി നുണ യുന്ന
ഭക്തൻറെയാലസ്യത്തോ ടെ
നിന്നെ ഞാൻ നോക്കി.

അലിവിൻ തേൻ മുള്ളു കൊണ്ടുകീറിയ
ഒരു ഹ്രദയംകൊണ്ട്  
നീയെന്നെയും!

അപ്പം

അപ്പം  

ചുടുചോരതൻ ചുടുമണം
ചുവടുകൾക്കകലെ
ചുനപൊട്ടി  നില്ക്കവേ,

കാരിരുമ്പാണിതൻ 
കല്ലിച്ച ശബ്ദം
കാതിലിരമ്പവേ,

സാമാർദ്രതതൻ 
സൗപർണികം 
അമൃ തായ്‌
വിരിയവേ,

പ്രപഞ്ചം നീയാകുന്നതും 
നീ പ്രപഞ്ചമാകുന്നതും
അന്നമായ്
ഉണ്മകൊള്ളുന്നതും 
ഞാനറിഞ്ഞു.

താദാത്മ്യം

താദാത്മ്യം 

അടർന്നു പോയതിൻ നോവിലും
അകലെയായതിൻ വേവിലും
ആത്മാവുടക്കി തളർന്നപ്പോൾ 
വള്ളിപ്പടർപ്പുപോലെ 
നിൻറെ കരങ്ങളെന്നെ …
(ക്ഷമിക്കണം, ചൊല്ലാൻ വാക്കുകളില്ല!)

 തോളിലെ പാതിമയക്കത്തിൽ 
പച്ചത്തളിർപ്പിലെ രസച്ചാറിനെ
അയവിറക്കാൻ പോലും മറന്ന് 
നിൻറെ മുഖം
നക്കിത്തുടയ്ക്കവേ,
നാവിലൊരു നനവ്!

എന്തേ,
നിൻറെ കണ്ണീരിനും 
ഉപ്പുരസം!!

ഏകൻ

ഏകൻ 

നിറനെഞ്ചിലെ  
ഉതിർ മഞ്ഞു കണക്കെ വെളുത്ത
നിന്‍ നിറവാത് സ ല്യം
അമൃതായ്‌ ഒഴുക്കിയിട്ടും

ദുരയുടെ
മേളക്കൊഴുപ്പിൽ 
ദൂരക്കാഴ്ച്ച മറഞ്ഞാ,രാവിൽ
നീ ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നു.

ഞാനോ,
നെരിപ്പോടിന്നിളംചൂടിൽ  
അഗ്നിയെ
തള്ളി പ്പറഞ്ഞു.

അറിവ്

അറിവ് 

                                                                                                         കുങ്കുമംതിളങ്ങിനി-
                                                                                                         ന്നാസന്ധ്യയിൽ,
                                                                                                           മാറിലാറുപോൽ
                                                                                                           സ്നേഹമൊഴുക്കി 
                                                                                                           നീയെഴുതിയതെ-
                                                                                                           ന്തെന്നുകാണാൻ ,

മണ്ണിൽ കാലു പുതഞ്ഞും
വീണുമെണീറ്റും 
ചോരത്തുള്ളിതുടച്ചും 
ഓടിയെത്തിയപ്പോൾ,

തിരകൾ കവർന്നെടുത്തോരാ –
ക്ഷരങ്ങളെനോക്കി
വിതുമ്പിനില്ക്കവേ,

തിരിഞ്ഞുനിന്നനിൻ
മിഴിയില്‍ വിടര്‍ന്ന പൂ-
പുഞ്ചിരിയിൽ 
ഞാൻ അറിഞ്ഞു –

നിന്റെ വിരലുകൾക്ക്
എൻറെ പേരെഴുതാനേ
അറിയൂയെന്ന് !